قصة قلم

مش فاكر كان يوم إيه فى الأسبوع ، بس أنا  فاكر كويس إن الوقت كان بين العصر والمغرب  باب البيت إتفتح وكان بابا راجع من شغله بنفس الإبتسامه الهاديه على وشه  .  وزى كل يوم  دخل بابا يصلى ، ويادوب على مابابا خلص صلاه كانت ماما جهزت الأكل وكلنا  كنا على السفره متجمعين . بعد الأكل بابا دخل يخلص شوية شغل فى مكتبه .. بصراحه هو كان واحشنى جداً علشان كده  دخلت وراه وبدأت ألعب فى أدراج مكتبه زى العاده علشان ألفت إنتباهه لوجودى . أنا فاكر إنى كنت قصير  ويادوب بوصل لحرف المكتب بالعافيه .. بس شقاوتى خلتنى أفتح الأدراج درج درج وبابا بيبصلى وبيضحك ، وفى درج من الأدراج لقيت قلم باركر عجبنى جداٌ ..فقلت لبابا أنا عايز القلم ده يابابا ... بابا ضحك وقالى لما تكبر وتدخل الجامعه القلم ده مفيش حد هياخده الإ إنت ... فاتت خمس سنين على اليوم ده ... كنت راجع من المدرسه وأول لما دخلت البيت لقيت ماما بتعيط وعماله تحضن فى إخواتى ..سألت هو فيه إيه ؟ بتعيطى ليه ياماما ؟ ردت ماما وهى بتشدنى لحضنها .. بابا مات يا حبيبى .. أنا مكنتش مصدق ...لا بابا مامتش إنتى بتضحكى عليا ..  بابا لسه عايش .... فى اليوم ده أنا معيطتش ومكنتش مصدق إن بابا مات...كنت حاسس إن الباب هيتفتح وبابا هيدخل من تانى... بعد يومين المكتب اللى بابا بيشتغل فيه بعت حاجاته فى صندوق كبير ، ماما كانت عماله تعيط هى وإخواتى .. بس أنا بكل جرآه فتحت الصندوق ، وأول حاجه وقعت عينى عليها كانت القلم الباركر اللى بابا كان وعدنى إنه هيديهولى لو دخلت الجامعه ..حضنت القلم ولأول مره من ساعة لما بابا مات بكيت ...مرت السنين وكان هدفى هو إنى أدخل الجامعه علشان ماما كانت دايماً بتقول إن روح بابا شايفانا وعايشه معانا وهو هيكون مبسوط لو حققت حلمه .... ومرت أول سنه  وجه ميعاد الإمتحانات وفى ماده كانت صعبه جداً وبصراحه كنت خايف أسقط فيها ...دعيت ربنا إنه ينجحنى علشان روح بابا متزعلش منى ...كنت خايف قوى وكنت حاسس إنى محتاج حضن بابا فى الوقت ده.... فتحت درج المكتب وطلعت القلم وحضنته قوى... عيطت كتير ، أصل بابا وحشنى وخايف أقول لماما لتعيط هى كمان .... تانى يوم صليت الفجر وروحت الإمتحان وحليت بالقلم بتاع بابا ... وأنا فى الإمتحان كنت حاسس إن بابا بيحضنى وبيقولى متخافش سيبها على ربنا ....ولما طلعت النتيجه ، جبت فى الماده دى أعلى تقدير ....ربنا يرحمك يابابا..

أصبر يادمع العين وأثبت خلف الجفون ، وجع القلوب مكتوب بفراق عيون محبوب

والشوق لضحكة أمل بَرويه بجرة قلم ، يرسم آهات دنيتى ويكون أنيــــس وحدتــــــى .