صندوق الأسرار

 خليك  دايماً مقتنع إنك مهما عاشرت شخص معين لسنين كتيرهيفضل جزء من شخصيته غامض بالنسبالك مهما كان قريب منك  ومهما توهمت إنه كتاب مفتوح قدامك، مفيش حاجه إسمها إنك تعرف فلان أو علان أكتر من نفسه، حتى أمك اللى إنت حته منها فى حاجات هى مرت بيها إنت متعرفهاش وفى المقابل فى حاجات  حصلتلك وهى متعرفهاش عنك، فى حاجات بنمر بيها فى حياتنا وبتفضل سرغامض و مستخبى فى صندق مقفول فى ركن مضلم  من أركان روحنا، وعلى فكرة مش شرط يكون موقف سىء أو ذكرى مؤلمة محتفظ بيها لنفسك ممكن جداً تكون حاجه مُفرحه بس محدش غيرك إنت و ربنا على علم بيها، فبلاش تثق فى حد قوى وياخدك الغرور وتفتكر إنك تعرفه كويس، زى ما إنت فى جزء غامض فى شخصيتك مخبيه فى صندوق ورميت مفتاحه فى ثنايا عقلك، متنساش إن الشخص ده  كمان عنده صندوق أسرار مش هيتفتح إلا يوم القيامة لما يبقى الحساب علنى...