الزمن غيرنا

كنا بنتكلم من غير تفكير واللى حاسين بيه بنقوله، الشخص اللى مش بنحبه كنا بنعيط لما نشوفه واللى بنرتاحله بنبتسم فى وشه، كان صوتنا عالى وضحكتنا مجلجلة، كنا بننسى بسرعة ومش شايلين الهم ولا متحملين أى مسئولية، مكناش نعرف يعنى إيه مصلحة ولا عمرنا حسبنا حساب بكره ، كبرنا وبقينا نفكر ألف مره قبل ما ننطق أى كلمة لإننا عارفين إن فى حد مستنى نغلط علشان يدمرنا، بقينا بنضحك فى وش كل الناس سواء بنحب أو لأ لإن الموضوع خرج من نطاق الحب والكره للتعامل بحرفية و قتل المشاعر أحياناً ، بقينا بنراقب اللى بنحبهم من بعيد ومش قادرين نعبر عن مشاعرنا علشان ميفتكروش إننا ضعاف ، بقينا بندرس نبرات الصوت وحركات الإيدين علشان نحلل الشخصيات اللى بنتعامل معاها، بقينا بنقرأ العيون ونلمح الغدر ومع ذلك بنكمل للأخر لإن مفيش رجوع، بقينا عبارة عن كتل هم متحركة وأيام كتير بتمر علينا من غير ما نضحك من قلبنا ، بقينا نصاحب الكل ونحاول منخسرش حد لإن اللى ملكش معاه مصلحة النهارده، أكيد هتحتاجه فى يوم من الأيام ، بقينا تروس فى ماكينات عملاقة ويستحيل نخرج بره الدايرة المغلقة، بقينا بنحسب حساب النفس الطالع مننا وبنكتم أحلامنا وبندارى طموحنا وبنكدب على نفسنا ونقول الزمن عمره ما هيغيرنا