نصف إنسان

كل ما أفتكر إننا عندنا عمر واحد بس علشان نعيشه واليوم اللى بيعدى مبيرجعش بخاف، بخاف أقضى عمرى كله وأنا نص إنسان، روحى ناقصه وعقلى مشتت، مجرد صدى بيردد أصوات اللى سبقوه، مجرد ضل رمادى تابع لغيره ومالوش شخصية مستقلة، مجرد رد فعل لتحركات المحيطين، مجرد هامش محدش هيفتكرله إنجازات، مجرد مُتفرج فى لعبة الفايز فيها هو بس اللى إسمه هيفضل خالد للأبد.

 هل ممكن فى يوم من الأيام أقدر أبقى مع اللى نجحوا فى إنهم يتخطوا مرحلة النص إنسان؟

طيب إزاى وأنا بضحك نص ضحكه وأستكتر على نفسى الفرح، و ببكى نص بٌكا فى الخفا وأدارى دمعى لحسن حد يشوفنى ويستغل ضعفى بدل ما يقوينى، وبستنى للأخر علشان أقلد اللى فى الأول لإنى خايف يقولوا عنى مختلف، وبحسب ألف حساب قبل ما أقول رأيى علشان أتقى كلام الناس، حتى لما بختارأبسط الحاجات فى يومى بكون متردد ومحتار.

 آه بس لو أعرف إزاى قدروا يجمعوا كل الأحاسيس والأفكار شبه الكاملة و يوصلوا لمرحلة الرضا فى الفرح والحزن والحب والألم والحنين والقلق والخوف. آه لو أقدر أخلى عمرى يمشى على مهله وميجريش لحد ما إكتشف السر..